1. Pagkakadikit o pagsasanib sa iba ng anuman; pagkakadugtong-dugtong ng mga bagay (gaya ng mga kawil ng tanikala).
→ KATNÍG

2. Babae o laláki na kinakasama ng isang may-asawa.
→ KAAPÍD

• • kabítan, pagkakabít, pangkabít : Pangngalan
• • ikabít, kabitán, kumabít, magkabít, magpakabít, makabít, pagkabitín, pagkabít-kabitín, pakabitín: Pandiwa
• • kakabít, makabít: Pang-uri

• ► hulíng kabít
  ➞ Ang mano sa isang larong tulad ng tatsing; huling nakapagdudugtong sa manuhan sa larong tangga.
• ► kabít sa pundiyá
  ➞ Laging nakabuntót; palaging kasáma.
• ► pinakabít
  ➞ Sa sugal, hindi binabayaran ang kalaban.